به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از مازندران، مراسم بزرگداشت آیت الله حاج شیخ مصطفی صدوقی مازندرانی(ره) از علما و شخصیت های بنام مازندران، جمعه، هشتم دی ماه، بعد از نماز مغرب و عشاء، در حسینیه سید زین العابدین، مقبره العلما برگزار می شود.
گذری بر زندگینامه آیت الله صدوقی مازندرانی
ششمین روز ماه جمادی الثانی سال یکهزار و سیصد و بیست و دو هجری قمری، پدر برای تولد فرزند به حرم اربابش، حضرت علی بن ابیطالب(ع) در نجف می رود و با تفألی که می زند نام او را مصطفی برمی گزیند تا انتخاب شده ای برای پاسداری شریعت علوی گردد.
آیت الله مصطفی صدوقی مازندارانی (ره) در خاندانی عالم و زاهد رشد می کند. نام پدر ایشان مرتضی (از دیار مازندران) است. مادر ایشان اگر چه ساروی است، امّا در نجف زیست می کرده است.
بعد از دوسال از ولادت به ایران سفر می کند. شروع تحصیلات علمی او از ساری از مدرسه سلیمان خان بوده که در این دوران در خدمت پدر و دیگر اساتید بوده است. با بال و پرگرفتن دانشش، تصمیم می گیرد که به مشهد مقدس، پا بوس حضرت امام هشتم(ع) برود و در آنجا نیز مشغول تحصیل گردد. چهار سال در فقر و تنگدستی، به عشق آقا امام رضا علیه السلام سختی ها را تحمل می کند.
در این برهه، ادبیات را نزد «ادیب اوّل» و فقه و اصول را نزد «آیت الله حاج شیخ کاظم دامغانی» می آموزد. دستوراتِ «میرزا مهدی اصفهانی» سرلوحه زندگی خویش قرار می دهد. در سن نوزده سالگی برای تکمیل دانش خود به نجف اشرف می رود. این بار طلبه جوان در محضر « آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی» تتلمذ می کند.
همدرسان او در این زمان «آیت الله سعادت»، «آیت الله امامی»، «آیت الله شریعتی» که همگی ساروی هستند، بودند. سطوح عالی را نیز در محضر «آیت الله حاج شیخ میرزا باقر زنجانی» می گذراند.
در این راه از وجود حضرات آیات اعلام «نائینی»، «عراقی»، «کمپانی»، «آملی»، «قاضی» استفاده می کند و به مقام رفیع فقاهت می رسد. به خاطر مطالعه زیاد و فراوان درد چشم می گیرد و مجبور می شود که به ایران سفر کند.
اگر چه برای او جدایی از حرم امیرالمؤمنین (ع) بسیار سخت بود، امّا به فرموده استادش برای مداوا به ایران برمی گردد. تحت معانیه و معالجه قرار می گیرد، امّا به خاطر نبود امکانات و کمی اطلاعات اطباء، بهبود چندانی نمی یابد و با جبری همیشگی مبنی بر اقامت در ایران روبرو می گردد.
فصل دوم زندگی او شروع می شود که تبلیغ است. مبلغ سی و دو ساله، ساری را برای اقامت انتخاب کند. پس از مدتی ازدواج می کند و صاحب دو پسر و چهار دختر می شود. فعالیت های او علاوه بر حوزه دین، در سیاست نیز بوده است.
ایشان حوزه علمیه ساری را راه اندازی می کند و بیش از صد شاگرد خوب تربیت می کند که آیات و حجج اسلام والمسلمین «صدرزاده»، «ایازی»، «زمانی»، «نظری»، «پیشنمازی»، «نوبخت»، «معلمی»، تعداد اندکی از این شاگردان هستند.
این عالم وارسته در سن ٨٠ سالگی و در سال 1401 هجری قمری، در چهاردهمین روز ربیع الثانی دعوت حق را لبیک گفت و به لقاء الله پیوست.
